Vertaling Ben Hijmans
Verhoudingen tussen mensen die zó vastlopen dat moord de enige uitweg lijkt, vraagtekens bij politieke praktijken, onoplosbare theologische kwesties: ziedaar het menselijk materiaal waarover Euripides zijn Ion schreef.
Hij deed dat aan het eind van de vijfde eeuw voor Chr., toen zijn Atheense vaderland de ondergang tegemoet ging in de rampzalige Peloponnesische oorlog. Verpakt in een spel met mythologische gegevens ontstaat, tussen een klein aantal karakters, een heel stramien aan menselijke conflicten. Op de achtergrond spelen de grote vragen: individu versus staat en wet, vrijen versus slaven, de positie van de vrouw in de maatschappij, de verhouding tussen cliché en werkelijkheid, tussen wat de mensen over hun goden geloven en de hoge verwachtingen die Euripides aan de goden stelt.
Hoe zouden de toeschouwers in Euripides’ eigen tijd op de vragen van dit stuk — dat geen antwoorden geeft! — gereageerd hebben? En wat heeft deze tragedie — of tragikomedie — onze tijd te zeggen?
