Proza-Πεζογραφία
μτφρ από τα ολλανδικά: Ινώ Βαν Ντάικ-Μπαλτά
«Τα είχα βρει σκούρα από τότε που με εγκατέλειψε. Δεν δούλευα πια, δεν έτρωγα πια. Ολημερίς ήμουν ξάπλα στα βρόμικα σεντόνια μου και κολλούσα τις φωτογραφίες, κανονικές και γυμνές, τόσο κοντά στο πρόσωπό μου, που στο τέλος νόμιζα πως έβλεπα τις παστωμένες με μάσκαρα βλεφαρίδες της να κουνιούνται την ώρα που τραβούσα μαλακία”.
Χρονικό ενός παράφορου πάθους, το βιβλίο αυτό είναι εμπνευσμένο από την τρικυμιώδη σχέση του συγγραφέα με τη δεύτερη γυναίκα του, Ανεμαρί Νάουτα.
Ο ήρωας του βιβλίου, γλύπτης όπως ήταν κι ο ίδιος ο Βόλκερς, αναπολεί τη σχέση του με την Όλγα, αφού πια εκείνη έχει φύγει. Σε γλώσσα γλαφυρή και αθυρόστομη για την εποχή, θυμάται και περιγράφει τη ζωή μαζί της.
Ένα βιβλίο ποταμός, λάγνο και σπαρακτικό, σταθμός στην ολλανδική μεταπολεμική λογοτεχνία.
Ο Γιαν Βόλκερς (1925-2007) ήταν Ολλανδός συγγραφέας, γλύπτης και ζωγράφος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής ολλανδικής λογοτεχνίας. Πρωτοεμφανίστηκε στα ολλανδικά γράμματα το 1961 με τη συλλογή διηγημάτων Serpentina’s Petticoat (Το μεσοφόρι της Σερπαντίνα), και το 1962 ακολούθησε το μυθιστόρημα Kort Amerikaans (Σύντομα Αμερικάνικα).
Το μυθιστόρημα Λουκούμια (Turks fruit) κυκλοφόρησε το 1969 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία, κι ας σόκαρε πολλούς με την ωμή γλώσσα και το απροκάλυπτο σεξ. Τα Λουκούμια ακολούθησαν άλλα μυθιστορήματα, νουβέλες και δοκίμια.
Ο Βόλκερς βραβεύτηκε επανειλημμένως για τα έργα του, αλλά αρνήθηκε όλες σχεδόν τις διακρίσεις.
