Proza-Πεζογραφία
Δεκαεπτά από τους πλέον παρεμβατικούς και ενδιαφέροντες έλληνες συγγραφείς αποτυπώνουν τις διάφορες πτυχές της κρίσης. Οι ιστορίες τους λειτουργούν ως μεγεθυντικός φακός αλλά και ως μαρτυρίες για μια τομή που, όπως όλα δείχνουν, θα αφήσει το αποτύπωμά της στη σύγχρονη κοινωνική ιστορία. Δεν είναι όλες μαύρες. Είναι και αστείες, είναι και σοβαρές, άλλες είναι αισιόδοξες κι έχουν χάπι εντ, άλλες είναι αποκαρδιωτικές, ποτέ όμως βαρετές. Είναι διηγήματα που έχουν γεννηθεί από την επικαιρότητα και που φωτίζουν από την καλή και απ’ την ανάποδη όσα συμβαίνουν γύρω μας ή και μέσα μας. Δεν καταγγέλλουν το Κακό ούτε βγάζουν χρησμούς.
Ο Κώστας Ακρίβος, ο Χρήστος Αστερίου, η Ελένη Γιαννακάκη, ο Βασίλης Γκουρογιάννης, ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης, ο Σωτήρης Δημητρίου, ο Τάσος Καλούτσας, ο Κώστας Κατσουλάρης, η Λένα Κιτσοπούλου, ο Νίκος Κουνενής, ο Μιχάλης Μοδινός, ο Χρήστος Οικονόμου, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, η Κάλλια Παπαδάκη, η Έρση Σωτηροπούλου, η Σώτη Τριανταφύλλου και ο Χρήστος Χρυσόπουλος, με την προοπτική αυτού εδώ του εγχειρήματος είχαν γράψει το καλοκαίρι κάποιες πρώτες σκέψεις στον ιστότοπο Protagon.gr, σχολιάζοντας το ερώτημα ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;
Οι αφορμές τους ήταν ακριβώς η νέα κατάσταση πραγμάτων που έχει ανατείλει: το νέο προλεταριάτο, οι νέες συλλογικότητες, η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, η απομυθοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το μεταναστευτικό και η αναθέρμανση της συζήτησης για το ποιος είναι Έλληνας, η νέα αρχή με την έξοδο προς την περιφέρεια, η υπαρξιακή αλλοτρίωση και οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις συμπεριφορές των ανθρώπων, τα νέα ήθη και η κληρονομιά της κερδοσκοπίας και της απληστίας, ο κρίσιμος ρόλος των επαφών «τρίτου τύπου» με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι νέες αξίες και η σύγκρουση των νοοτροπιών… Από αυτό το τοπίο, το τόσο γνώριμο αλλά ταυτόχρονα ανεξιχνίαστο, ξεπήδησε τούτο το βιβλίο, με τους συγγραφείς να γίνονται οι φωνές της ελληνικής επικαιρότητας.
