Proza-Πεζογραφία
Ένας γιατρός “χρεώνεται” το θάνατο του άνδρα της αδελφής του, αλλά και τη δική της “παραίτηση” απ’ τη ζωή εντελώς άδικα. Δυο νέοι, τ’ ανίψια του, κυριεύονται από ένα παράλογο, άσβεστο μίσος, που γυρεύει την ψυχική και φυσική του εξόντωση. Μια παράξενη σύγκρουση αναδύεται απ’ τις σελίδες αυτού του βιβλίου. Ανάμεσα σ’ ένα μονόπλευρο, τυφλό πάθος απ’ τη μια μεριά και μια φιλοσοφημένη εγκαρτέρηση απ’ την άλλη. Μια ως ένα βαθμό καλοδεχούμενη αποδοχή των μελλούμενων, όπως τουλάχιστον φαίνεται πως θα ‘ρθουν. Όμως η μοίρα φυλάει για τον εαυτό της τον τελευταίο λόγο.
Ζωντανοί, αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες, βιωματικές επιρροές, αδιέξοδα και διλήμματα ενός γιατρού, αναδρομές στις δεκαετίες του ’50 και ’60, στοιχεία πολιτικής διανθίζουν τον καμβά του μυθιστορήματος του Ντίνου Οικονόμου.
Το Μαναφούκι, η λέξη είναι δανεισμένη από μια, μάλλον, βλάχικη διάλεκτο, σημαίνει την κουτσομπολίστικη, δολοφονική άλλοτε, κουβέντα του καφενέ.
Με μύθο που ξετυλίγεται κινηματογραφικά, με αλλεπάλληλες παγιδεύσεις τόσο του ήρωα όσο και του αναγνώστη, το δράμα ολοκληρώνεται αφήνοντας μια πικρή γεύση.
Πόσα πράγματα στη ζωή εξελίσσονται όπως εμείς τα επιθυμούμε ή, περισσότερο, τα σχεδιάζουμε;
