Proza-Πεζογραφία
«… προσπάθησε να τον παρηγορήσει λέγοντάς του πως ήταν απλά ένα όνειρο. Όμως ο Χρίστος έδειχνε πεπεισμένος ότι αυτό που ονειρεύτηκε είχε πράγματι συμβεί. Και μέσα στο μοιρολόγι του μουρμούριζε και κάτι ασυνάρτητα για κάποιο “γνώρισμα” που θα χανόταν για πάντα, για κάποια “αλυσίδα” που είχε σπάσει… Εκείνη σταυροκοπήθηκε και τον πήρε πάνω στο στήθος της σαν μωρό παιδί. Μετά του είπε το παραμύθι των ψυχών, αυτό που της έλεγε κι εκείνος τα βράδια τότε που περίμεναν την ενσάρκωση του δικού τους χαμένου παιδιού. Και να μη σκάει, λοιπόν, γιατί η ψυχή της ανιψιάς του θα πέταγε σ’ άλλο κορμί και τίποτε δεν είχε χαθεί…»
