Πρόκειται για ιστορική επισκόπηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας από τη βυζαντινή περίοδο ως τις μέρες μας, με μια εισαγωγή για την ελληνική γλώσσα. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται η λογοτεχνική δημιουργία από τις πρώτες αρχές μέχρι τον 18ο αιώνα: η λογοτεχνία πριν από την Άλωση (11ος-15ος αιώνας) και μετά την Άλωση (15ος-17ος αιώνας), ιδίως στην Κρήτη και την Κύπρο, καθώς και το έργο των λογίων της Διασποράς. Ιδιαίτερα κεφάλαια αφιερώνονται στη λογοτεχνική ακμή στην Κρήτη τον 17ο αιώνα και στο δημοτικό τραγούδι. Στο δεύτερο μέρος αναλύεται η λογοτεχνία στις δεκαετίες πριν από την Επανάσταση του 1821. Ένα κεφάλαιο αφιερώνεται στον Σολωμό και ένα στον Κάλβο και την Εφτανησιώτικη Σχολή. Ακολουθούν οι Ρομαντικοί της Αθηναϊκής Σχολής, η γενιά του 1880, με κεντρική μορφή τον Παλαμά, η πεζογραφία μετά το 1880 (Βιζυηνός, Παπαδιαμάντης κτλ.), το γλωσσικό ζήτημα και ο Ψυχάρης, η ποίηση γύρω και ύστερα από τον Παλαμά, ο Καβάφης, ο Σικελιανός, ο Καζαντζάκης και η γενιά του Τριάντα. Στο τελευταίο κεφάλαιο αναπτύσσεται η μεταπολεμική ποίηση και πεζογραφία. Από την πρώτη έκδοσή του το 1978 το βιβλίο επανεκδίδεται σταθερά και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
