Proza
Fi is lid van een amateurkoor om zich, zoals hij zelf zegt, met zang te vermaken. Het koor is een welkome onderbreking in zijn eentonige bestaan als medewerker van een marktonderzoeksbureau.
Alles wordt anders waneer hij op het matje wordt geroepen bij de directeur van het cultureel centrum waneer hij tijdens de repetitie beschuldigd wordt van het zingen van een dissonante toon.
Wat begint als een bizar misverstand, ontwikkelt zich gaandeweg tot een totale chaos, waarbij alle vanzelfsprekendheden uit het leven van Fi verdwijnen. Fi tracht wanhopig aan te tonen dat niet hij, maar zijn aanklagers uit de toon vallen. Deze verschuilen zich op hun beurt achter een ingewikkelde wirwar van anonieme instanties.
Hij voelt zich gedwongen weg te gaan bij het koor, hoort zijn collega’s fluisteren over de noodlottige dissonant, hij ontvangt dreigbrieven en verliest uiteindelijk zijn baan. Is één valse noot werkelijk voldoende om een leven te vernietigen?
De dissonant onderscheidt zich door een buitengewoon speels en virtuoos taalgebruik. De anonimiteit van de karakters maakt dit boek tot een verhaal dat zich overal ter wereld, in iedere willekeurige stad zou kunnen afspelen. Het is niet toevallig dat in het boek topografische aanduidingen achterwege blijven. De schrijver leverde met De dissonant een vlijmscherpe, allegorische roman af die in een meeslepend geschreven verhaal de zenuw van de moderne Europese maatschappij blootlegt.
