Proza
In een periode van zo’n vijftig dagen, schrijft Richard Wijnings, tijdens een zomers verblijf op het cycladische eiland Paros, veertien lange brieven aan een oude bekende van hem en zijn vrouw, aan de in 1996 overleden dichter Joseph Brodsky.
Bij de eerste brief, een paar uur na aankomst op het eiland, weet hij niet beter of hij zal zich slechts een keer aan het genre wagen, waarin een levend mens zich tot een dode richt.
Richard Wijnings wil de Russische dichter in het leven na de dood een verzetje bieden, hij wil hem het voorjaarsavontuur vertellen dat er uiteindelijk toe heeft geleid dat hij ver van Amsterdam een verdedigingsrede moet schrijven.
Het voorjaarsavontuur blijkt niet te passen in een enkele brief. Bonvendien raakt hij betrokken bij een hagelijke muiterij tegen de rijkste man van het eiland. De belangrijkste reden die maakt dat hij niet kan stoppen met de lange brieven, spreekt hij echter nergens uit.
Hij wil zowel in woorden als in daden een pleitbezorger zijn: een pleitbezorger voor de menselijke geest die, in vuur en vlam gezet, vormen van verlossing weet te genereren waarvoor zelfs de dood geen parij is.
