Leo Ross (1934) is een uitzonderlijke figuur in het literaire leven in Nederland. Hij schreef steeds voor eigen rekening, hij werd nooit gesteund door een literair tijdschrift, hij sloot izch nooit bij een literaire stroming aan. Liever roeide hij tegen de stroom op.
Hij schreef: ” Ik schrijf zoals een normaal mens leest: weinig “.
Hij schreef alleen als hem een onderwerp bijzonder aansprak. Zo wierp hij zich op als paladijn van Menno ter Braak, die hij zelfs tot ‘Moeder van het Nederlandse feminisme’ uitriep. Zo koos hij partij tegen Luns en Papadopoulos. Zijn opstel over Pathologieën luidde het eerherstel van het vroege proza van Jacob Israël de Haan in.
Leo Ross publiceerde bij Servo, Assen, een grote, vervolgens de kritiek: ‘inferieure’ , Griekse romanEen tourist kwam naar ons dorp (1999) en een boeiende collectie gedichten Vandaag was het in elk geval geworden (2000).
